سایت سرگرمی مدگردی

 این چرایی های ذهن آدمی منصور نیست
دم دمی های مزاج ذهن بی منظور نیست


سرنوشت ما گره خورده به تصمیم خدا
نوح در کشتی چرا بوده؛ چرا در طور نیست؟

گر بگیریم اختیار کل برای ماست پس...
پس چرا زیر بغل های شما  پر نور نیست؟

امتیاز دنیوی بودن به دست آدم است
در بهشت خالق منان مسلم زور نیست

اشتباهات خیالی در  جلوی بینی است
معجزه شکل بزرگ جادو و مسحور نیست

گاهی انسان بین خوبی و بدی درمانده است
فرق بین سید و سید به یک مجرور نیست

عقل و هوش  آدمیت در پناه چشم اوست
این همه خالق فرستاده مگر مامور نیست؟

و در این لحظه گمان بَر که در این نقاشی

تو در این رنگ زدن صاحب یک گواشی

کار تو رنگ زدن از دل خود تا دگران

رنگ آبی شده...؛ محکوم شدی اجرا شی

 آسمان رنگ؛ و بعد آبی تو دریا شد

چه سکوتی به دلت راه اگر تنها شی

تهی از عشق، خرافات خیالی وجود...

چه توان کرد اگر عاشق صحرا باشی؟

پیش دلبر نتوان گفت از این بی تابی

وقت باران چه لزومیست که دریا باشی؟

پس نفهمیدی و این صفحه ی تو عشق نوشت

و چه زیباست اگر نقش همه تن ها شی

بچه بودم

وقت خود را به هدر می دادم؛

گرچه آقای زمانم بودم

پای را تکیه به دیوار، سرم را به زمین خیمه و آماده ی آن مادر هر دم نگرانم بودم

شانه خالی کرده ام از هر چه دیدن غیر تو
زلف تو آرامشی دارد
به! چه شانه کردنیست امشب

هنوز شامل سوختن نگشته فهمیدم، عشق، خشک و تر دارد

هنوز عاشق رویت نگشته فهمیدم ، عشق، دردسر دارد

کمی کنار تمام مشقت دوری یا رسیدن و سختی

فقط تویی و فقط بینمان در آن لحظه کوزه گر خبر دارد

شبی تمام خودم را نفس نفس از نو، پاک می کنم تا عشق

خیال خام رسیدن به آن کمی، شاید، در وصال اثر دارد

کنار خاطره بازی که گرم می گیرم، شاد می شوم؛ آری!

...

ولی خدا نکند لیلی ام کنار درش مشتری...(مشتری) خطر دارد!

نیامدم، از آن خاطرات بیرون و کم تر از فراق و غم

بگویمت که کدامین غم دلم هرروز آرزو سحر دارد؟

شبی ندای دلم را به درد تسلیم آهم ترانه ام می شد...

هنوز درد دلم را نگفته فهمیدم، درد، قفل در دارد!

نمی دانم چگونه با نصیحت های باطن، با قناعت تاب گیرم

نمی دانم چگونه با خرافات خیالم، سختی عاشق شدن را قاب گیرم...

نمی دانم...

در بند و بساط بند بازی با ما

بنیاد شکن همیشه بوده دنیا

چون لازمه ی سود همان بی ضرری است

پس دل به چه سودی کند آرام ما را

در خانه به دوشی به زمانم که امیرم

این قصه از آنجاست هم اینک من اجیرم

مجبور شدم همره این گردش دوران

یک باطن بی شانه و بی روح بگیرم